بسم الله الرحمن الرحیم
‌

? ? مادر علی(ع) در کعبه

شب جمعه سیزدهم رجب بانوی بزرگوار ابوطالب(ع) احساس درد کرد ولی با قرائت نامی مخصوص آرامش پیدا کرد. هنگامی که جناب ابوطالب(ع) خواست زنانی از قریش را برای کمک فاطمه بنت اسد(ع) بیاورد، از گوشه خانه ندایی رسید: ای ابوطالب، صبر کن چرا که دست نجس نباید ولی خدا را لمس کند.

صبح هنگام فاطمه بنت اسد(ع) ندایی شنید: ای فاطمه به خانه ما بیا. ابوطالب(ع) و پیامبر(ص) آن حضرت را به مسجدالحرام آوردند. عباس بن عبدالمطلب که به همراه جماعتی در مسجد نشسته بودند، دیدند که فاطمه(ع) وارد مسجدالحرام شد و در مقابل کعبه ایستاد و نگاهی به سوی آسمان نمود و چنین فرمود: پروردگارا، من به تو و به پیامبران و کتابهایی که از جانب تو آمده اند ایمان دارم. من کلام جدم ابراهیم خلیل را تصدیق می کنم و او بوده که این خانه را بنا کرده است. تو را قسم می دهم و از تو می خواهم به حق کسی که این خانه را بنا کرد و به حق فرزندی که در شکم من است و با من سخن می گوید و با گفتارش با من انس می گیرد، و من یقین دارم که یکی از آیات و نشانه های توست، که این ولادت را بر من آسان فرمایی.

ناگهان حاضرین در مسجدالحرام دیدند که دیوار پشت آن سمتی که در کعبه است شکافته شد و فاطمه بنت اسد(ع) داخل شد. هر چه کردند قفل در کعبه را باز کنند ممکن نشد و دانستند که حکمت خداوند در کار است.

فاطمه بنت اسد(ع) می فرماید: هنگامی که داخل کعبه شدم دیدم حوا، ساره، آسیه، مادر موسی بن عمران و مریم مادر عیسی آمدند. آنان به من سلام کردند: السلام علیک یا ولیةالله، و در مقابلم نشستند.

آنچه در ولادت خاتم الأنبیاء(ص) انجام دادند در ولادت علی بن ابی طالب(ع) نیز انجام دادند، چه اینکه فاطمه بنت اسد(ع) در هنگام ولادت پیامبر(ص) حضور داشت و به ابوطالب(ع) ماجرا را خبر داد. حضرت ابوطالب(ع) قبلا به او فرموده بود: 30 سال صبر کن تا خدا مولودی به تو عنایت کند مثل خاتم الأنبیاء(ص) مگر در نبوت که وصی و وزیر او خواهد شد.

? ? روز ولادت امیرالمؤمنین(ع)

روز جمعه علی بن ابی طالب(ع) مانند خورشید بر روی سنگ سرخ در گوشه راست کعبه طلوع فرمود. همین که قدم بر زمین کعبه نهاد، به سجده افتاد و دستها را سوی آسمان بلند نمود و فرمود: اشهد أن لا اله الا الله، و أن محمدا رسول الله و اشهد ان علیا ولی محمد رسول الله، بمحمد یختم الله النبوة و بی یختم الوصیة و أنا امیرالمؤمنین: شهادت می دهم که خدایی جز الله نیست و محمد(ص) پیامبر خداوند است و علی وصی محمد رسول الله(ص) است. به محمد نبوت ختم می شود و به من وصایت کامل و تمام می شود و منم امیرالمؤمنین. سپس فرمود: جاء الحق و زهق الباطل، حق آمد و باطل رفت.

در این هنگام که وجود سرا پا جودش پای بر این عرصه خاکی نهاده بود، بتهایی که در کعبه بود به صورت به زمین افتادند و آسمانها نورانی شد. شیطان فریاد برآورد: وای بر بتها و بت پرستان از این فرزند.

منبع: شیعه آنلاین